Dirilər ölülərə qulluq etməkdən təngə gəlib
Sevgilər ayrılıqların köləsinə çevirilib
Gözü yol çəkən hər şeyin adı sevgidi
Baş şaman belə söylədi
Və sükut bürüdü bütün məbədi.

İndiki zaman öz yaxasını keçmiş zamanın əlindən almaq istəyir.
Dirilər ölülərə qulluq etməkdən təngə gəlib.
Sevgilər ayrılıqların köləsinə çevirilib.
Bütün ümidlər ölüb, əvəzinə növbəti körpə ürəklər cücərib.
Mən sənə yaxşılıqdan başqa heç bir pislik etməmişdim.
Gözlərini əllərimlə yummuşdum, özümü səndə unutmuşdum
Qulağına uzunömürlü sözlər pıçıldamışdım...

Sənə xəyanət edən dostlara xəyanət etmək lazımdı demişdim.
İnsan bəzən cəzadan ötrü darıxır
Və cinayət törədir
Şübhəli görkəmiylə
Özünü cani kimi göstərir
O, cəza çəkməkdən zövq alır.

Əslində, sonuncu ümid yox, sevgi ölür.
Dağda bitmiş tək ağacdan hər il payız küləyində
Nə qədər yarpaq tökülür.
Sən soyuqsan, sən sazaqsan,
Sən özünü məndən qoparan son yarpaqsan.
Sən də indi hamı kimi çox uzaqsan, çox uzaqsan.
Bəlkə də, heç daha yoxsan, daha yoxsan.

Mən indi qocayam, “heç vaxt və heç kim” hissinə qapılmışam.
Bir vaxt sənin gözlərini yumduğum əllərimlə
İndi öz gözlərimi yummuşam.
Heç özüm də bilmirəm kimi unutmuşam.
İndi ona bədənimin sol küncündə yas tutmuşam.
Heç bilmirəm, kiməm nəyəm, nədir adım?

Bircə onu bilirəm ki, bu həyatda
Ayrılıqlarla yaşadım,
Mən sevməyi bacarmadım.

1937.az